Πέρα από την επαγγελματική μου ζωή σαν καπετάνιος, ναυτικός επιθεωρητής και διοικητικό στέλεχος γραφείου, είχα πολλές και ποικίλες ερασιτεχνικές απασχολήσεις.
Σ’ όλες αυτές τις δουλειές – χόμπι αφιέρωσα πολύ χρόνο, κέφι και μεράκι.
Εκείνο που έκανα πάντα σαν «πολυδουλίτης», άφηνα τη μια δουλειά και έπιανα την άλλη χωρίς να τελειώνω καμία.
Θα μου πείτε και ποια δουλειά τελειώνει…
Σε κάθε περίπτωση ήταν φανερό, ότι κάτι έφτιαχνα, που είχε κάποια αξία και πολλοί μου έδιναν θάρρος να συνεχίζω με αυτόν τον τρόπο.
Το ίδιο συνέβηκε και με τα ποιήματά του.
Από μικρός μου άρεσε η μουσική, η ποίηση και το τραγούδι και γι’ αυτό αρκετά ποιήματά του είναι γραμμένα με μέτρο.
Δεν διεκδίκησα ποτέ μια θέση ανάμεσα σε ανθρώπους καταξιωμένους στο χώρο αυτό, αλλά άγγιζα κάτι που αγαπούσα και που αγαπώ ακόμα.
Ευχαριστώ πολύ τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου, που με ανέχτηκαν έτσι, γιατί η κάθε μου απασχόληση επηρέαζε αρνητικά τον δικό τους προσωπικό χρόνο.
Η οικογενειακή γενικά αρμονία και τα βιώματα μας, μας εμπνέουν και μας ταξιδεύουν σε όμορφους κόσμους.
Η ποίηση φυσικά μας επιτρέπει, να εκφράζουμε τις πράξεις μας, όχι όπως γίνονται ή έγιναν, αλλά όπως θα μπορούσαν ή έπρεπε να γίνουν.
Πρέπει να διευκρινίσω ότι διάβαζα παλιούς κλασικούς ποιητές μας, που σε πολλά δεν συμφωνούν με τη σημερινή εξέλιξη και πραγματικότητα. Φαίνονται άλλωστε τα περισσότερα ποιήματά μου «παλιομοδίτικα».
Όλα αυτά τα εκφράζω μέσα στο βιβλίο που δημοσίευσα με τον τίτλο “Κατάθεση ψυχής”, κάπως έτσι:
Ένα λουλούδι καταθέτω που μπορώ
Όσες φορές πάω, να γράψω ένα ποίημα,
νιώθω πως κάποιοι με κοιτούν ειρωνικά,
γιατί ετόλμησα ν’ ανέβω σ’ ένα βήμα,
και να μιλήσω για ζωή κ’ ιδανικά.
Ξεύρω δεν είμαι μια πηγή, που αναβλύζει,
ούτε αστέρι που τη λάμψη του σκορπά,
όμως πιστεύω, μια προσπάθεια αξίζει,
καθένας μας ν’ αγγίζει κάτι π’ αγαπά.
Δεν ξεγελιέμαι και δεν έχω αυταπάτες,
σ’ ένα στερέωμα φωνή μου ν’ ακουστεί,
και το γνωρίζω είναι δύσβατες οι στράτες,
που τις χαράξαν ταλαντούχοι ξακουστοί.
Ούτε φαντάστηκα ποτέ πως μαστορεύω,
ένα παλάτι που θα στέκει λαμπερό,
κερί ανάβω εις τη μούσα που λατρεύω,
σ’ αυτό το τέμενος που είναι ιερό.
Ευχαριστώ κ’ ευγνωμονώ τους ποιητές μας,
που μας χαρίσανε ελπίδες και φτερά,
στα όνειρά μας οι λαμπροί ταξιδευτές μας,
και τους τιμώ με σεβασμό κάθε φορά.
Υμνώ, λατρεύω τον Θεό, δημιουργό μας
το μεγαλείο Του θαυμάζω κι απορώ,
και εις τον κάθε ποιητή και στιχουργό μας,
ένα λουλούδι καταθέτω που μπορώ.
Με μια επιλογή από την παραπάνω ποιητική συλλογή κατανεμημένη σε μικρές θεματικές ενότητες